dinsdag 10 juli 2007

Er zijn alleen goede en betere dagen

Hoe gaat het echt met onze pelgrimsvrinden?



Cahors, 10 juli 2007



We hebben drie dagen meegelopen met onze dappere vrienden. Onderweg van Cahors (nog 1184 km naar Santiago) naar Moissac hebben we alle gezichten van het weer gezien: de heetste dag toen we vertrokken en de natste wandeldag op de laatste etappe. Mare vindt alle weer even leuk. Onder de poncho of in haar rompertje blijft ze met stip de vrolijkste pelgrim. Mark en Marianne blijven even verliefd tijdens deze uitdagende en bizarre huwelijksreis. Terwijl wij steeds stiller worden tijdens de eerste aangesloten 20 kilometer tot de lunchpauze of een uitgestelde koffiebreak. Mark knipoogde ons toe dat ze met onze komst even zelf vakantie hadden genomen en dat betekende eerst een dagje inlopen met 23 km, dan een dagje van 30 doen om rustig uit te lopen met 16 km. We verbleven in respectievelijk een gite, een auberge en een klooster in plaats van op een camping wat MMM het meeste doen. Het is bijzonder om te zien hoe zij de dagen doorbrengen. De blaren van Mark met zijn nieuwe schoenen aan drukten niet de pret of het tempo van het wandelen. Ook onze blaren of de pittig zware rugzakken waren niet te veel van het goede. De Marianne unit was op zulke momenten weer hartverwarmend en lekker. Ook wij maakten in deze drie dagen kort door dat de ongemakken tijdens het wandelen opkomen en verdwijnen. Het Pelgrimslied zingend, bijzondere gesprekken voerend, gekke geluiden makend of achteruitwandelend voor Mare ging deze reis voor ons ook regelmatig even naar binnen. Je komt als wandelaar in een prettige cadans waarin genieten en afzien over elkaar buitelen. Een toestand waarin tijd en plaats er even niet toedoen. Een gelaten stemming waarin je jezelf heel rustig en ontspannen voelt. Ik merkte dat er nieuwe teksten en melodietjes opdoken in mijn hoofd, ook altijd een goed teken. Kortom, het was inspirerend en betekenisvol om met Mark, Marianne en Mare te mogen wandelen.
Welk moment ons het meest is bijgebleven? Het avondmaal in de abdij van Moissac. We werden er onthaald door een team van vijf warme katholieken die ons vriendelijk de hand schudden. Ike en Marianne hebben zich er door een zesde vrijwilliger heerlijk laten voetreflexen. Om 19.15 uur konden we aan een lange tafel schuiven waar we werden onthaald met het volgende Compostelalied (Mark, ik heb de akkoorden uitgedokterd, voor het geval je nog ergens een gitaar tegen het lijf gaat lopen):

Chants des pelerins de Compostelle
Am-G/Am
Am- G/Am
Am- G/Am
C-D/Am

ref: Am-G-Am (3*)
C-D-Am

Tous les matins nou prenons le chemin.
Tous les matins nous allons plus loin.
Jour apres jour la route nous appelle.
C'est la voie de Compostelle.

ref: Ultreia. Ultreia. Et sus eia.
Deus adjuva nos.

Chemin de terre et chemin de foi.
Voie millenaire de l'Europe.
La voie Lactee de Charlemagne.
C'est le chemin de tous les jacquets.

ref

Et tout la-bas au bout du continent.
Messire Jacques nous attend.
Depuis toujours son sourire fixe
le soleil qui meurt au Finistere.

Voor degene die nog twijfelde: het gaat MMM erg goed, ze blaken en stralen door en door. Ze zitten nog precies op het strakke schema (zoals op de site gepubliceerd). Om in de woorden met Marks woorden af te sluiten: 'Er zijn alleen goede en betere dagen'.

Groet! Arno en Ike

PS We hebben onze fotocamera achtergelaten bij MMM, vandaar dat we hier geen foto's kunnen laten zien.

Geen opmerkingen: